Nowy park

Kovu

- Po pierwsze co z Twoją rodziną? - uśmiechnął się, po czym dodał - Wiesz, ładnie się uśmiechasz - spojrzał w niebo.

Evita

- Moja rodzina. Po tym, jak stwierdziła, że jestem chora psychicznie gdzieś się ulotniła. A gdzie ? Piorun wie. Ale mam rudą siostrę, Nelly. Gdzieś tu się szwęda. - powiedziała. - Ale cukier. - zaśmiała się. - Następne pytanie proszę.

Kovu

- Cukier? Wcale nie - zawstydził się - Tęsknisz za nimi? - znów spojrzał w niebo - Ja tęsknię, ale jedynie za moją Matką.

Evita

- Coś ty, wcale nie tęsknię. - uśmiechnęła się cwanie nie rozumiejac, jak można za kimkolwiek tęsknić. Yhy, teraz wiedziała. W koncu teskniła za Żelkiem, a tak cięzko było jej się do tego przyznać. - Rodzina jak rodzina, wiem, że mieszka w domkach zwanych PUM i w kazdej chwili mogę sie do nich wybrać, wiec nic złego sie nie dzieje. Wszystko mam pod kontrolą. - wymamrotała.

Kovu

( kto to Żelek? )

- Dobrze masz, ja już mojej rodziny nie zobaczę - wymusił uśmiech.

Evita

Żelek, zapytaj się Eve. Very Happy

- A tam gadasz, na pewno gdzieś jest, ale pewnie nawet nie wiesz gdzie. Pewnie jest gdzieś w PB. - powiedziała chcąc jakoś go pocieszyć mimo, że jej to nie wychodziło.

Kovu

- Nie ma, moją Matkę jak i młodsze rodzeństwo, które dopiero co przyszło na świat i leżało w.. śmietniku ;x niestety nie mieliśmy gdzie mieszkać, spalił pijak, któremu nie podobało się, że żyła, że urodziła - powiedział, troszkę się zasmucił, ale zaraz uśmiechnął - Ojca nie znałem, nie chciałem znać. A Żelek, to kto?

Evita

- Takie jest życie. - wzruszyła barkami [?] . - A nie za dużo chciałbyś wiedzieć ?

Kovu

- Nie wiem czy nie za dużo, to już Tobie oceniać - powiedział. Zszedł z drzewa i udał się w kierunku błota - Łuuhuu, jak na lodowisku - rzekł ślizgając się, ale po chwili nie było już tak zabawnie. Stracił równowagę i upadł pyskiem prosto w błoto - Kurdee - spojrzał na siebie zły.

Evita

- Więc oceniam, za dużo. A pozatym to chcę o tym zapomnieć, co nie jest łatwe, kiedy ktoś się wypytuje. - mruknęła patrząc z zażenowaniem jak kot wpadła w błoto. - Równowaga, to słowo jest ci chyba obce, hę ?

Kovu

- Możliwe - podszedł do pobliskiej kałuży i z oburzeniem, że musi dotykać wody zaczął się delikatnie xD obmywać, po czym powiedział - Cześć, nie będę Ci już zawracał głowy - i zaczął się oddalać.

Evita

- Nie zawracasz, ale skoro tak wolisz, to cześć. - odparła i nadal siedziała na gałęzi odprowadzając wzrokiem kota.

Kovu

Odwrócił się jeszcze na moment - Może i nie, ale tak czuję. Nie chcę być tam gdzie mnie nie chcą - odszedł.

Evita

- Zmartwię Cię. Bo coś te twoje przeczucie cię zawiodło, wcale mi nie przeszkadza twoja osoba, twój sposób bycia, jesteś mi poprostu obojętny. - powiedziała chociaż sądziła, że i tak kot jej nie usłyszy. Był daleko. Czyżby miał jednak aż taki słuch ? o,o

Kovu

Jestem obojętny dla wszystkich - pomyślał i udając, że nic nie słyszał, zniknął z wzroku kotki.