Mieszkanie na poddaszu.

Mike

Uniósł lekko jedną brew.
-No co ty, w wisielca się nie będziemy bawić.-zastrzegł z rozbawieniem.

Rukia

-W takim razie się nie dowiesz - zaśmiała się, zerkając na niego z uśmiechem.

Mike

-No nie.-jęknął rozbawiony.
-Za chwilę zaczniemy kółko graniaste i mam chusteczkę. Bez wisielca się nie da?-zapytał z nadzieją.

Rukia

-Hym- udała, że się namyśla. -Właściwie, mogę ci tego wisielca odpuścić - stwierdziła po chwili i zgramoliła się z fotela. -Pan życzy sobie coś do picia? - zapytała, kierując się do kuchni. Kątem oka zerknęła na drzwi do sypialni, które cały czas były przymknięte. W duchu martwiła się nieco. Bo nie potrafi zadbać o własne koty należycie, a tutaj przecież chodzi o dziecko. Westchnęła w duchu i odwróciła się do chłopaka, jak zwykle z uśmiechem na ustach wyczekując odpowiedzi.

Mike

Skinął głową.
-Możesz mi dać wody. A potem zdradzisz ten wielki sekret.-uśmiechnął się do niej ciepło.

Rukia

-Mhym - kiwnęła głową o wzmiance o wodzie i odwróciła się na pięcie. Kiedy tylko znalazła się w kuchni sięgnęła po szklankę i butelkę mineralnej z lodówki, której nalała. Wróciła do pokoju, podając szklankę chłopakowi.

Mike

-Dzięki.-uśmiechnął się odbierając od niej szklankę. Poklepał dłonią miejsce koło siebie, zachęcając do tego, by usiadła.
-A więc zamieniam się w słuch.-zapewnił.

Rukia

Opadła na wskazane miejsce i uśmiechnęła się głupkowato. - Hym - zaczęła tradycyjnie. - Nie, chyba jednak ci nie powiem - skończyła już po chwili nie siląc się na nic konkretnego i poczochrała go po włosach.

Mike

-No nie.-jęknął, coraz bardziej rozbawiony.
-Za późno, nie możesz się wycofać, jak w "Milionerach".-zażartował.

Rukia

-Ale tam zawsze można zrezygnować i wrócić z pustymi rękoma - odpowiedziała z szerokim uśmiechem, spoglądając w jego szklankę z wodą.

Mike

-No i co, chcesz żebym zabrał Ci...zabrał...-rozejrzał się, jego wzrok padł w końcu na własne dłonie.
-Szklankę!-zakończył tryumfalnie.

Rukia

-Mogę drugą dorzucić ci gratis - odpowiedziała ze złośliwym uśmiechem rozglądając się wokoło. - O i nawet gazetę ci do tego dołożę - dodała z rozbawieniem.

Mike

Prychnął odstawiając szklankę.
-Nie znasz litości.-zauważył wesoło.

Rukia

Wzruszyła lekko ramionami. - Wydaje ci się - uśmiechnęła się pod nosem i rozłożyła się, pokładając głowę na jego kolanach. - Działo się ostatnio u ciebie coś ciekawego? - zapytała po chwili, szukając jakiegoś tematu do rozmowy. Zwiesiła rękę z kanapy, jeżdżąc palcem po panelach i obserwując zbierające się na nim paprochy. Skrzywiła się pod nosem.

Mike

-Ciekawego? No cóż, to zdecydowanie kiepski określenie.-skrzywił się, bawiąc się kosmykiem jej włosów.