Herbaciarnia

Natalie

- Hamburg? Ponoć jest tam całkiem fajnie. Nigdy tam nie byłam, wybieram raczej odleglejsze miejsca. Byłam już w Afryce, Australii i Azji. - oznajmiła. - Na razie się nigdzie nie wybieram. Trzymają mnie tu pewne sprawy. Przede wszystkim niedokończone. No i raczej nie zabiorę rocznego syna. - stwierdziła ze wzruszeniem ramion.

Peter

Ponownie pokiwał głową. Nie będzie się przecież pchał w jej prywatne sprawy. Wziął w dłonie ciepły kubek.
-Pochodzisz stąd ? - zapytał przyglądając się jej uważnie. Oparł łokieć o blat stolika i podparł na nim głowę.

Natalie

- Z NY. - odparła krótko. - Przyjechałam prawie dwa lata temu i tak już zostałam. Nie ciągnie mnie, żeby tam wrócić. - wzruszyła ramionami. Nie miała po co wracać.

Peter

Skwitował to krótkim pomrukiem. Coś na kształt 'yhmym' czy 'myhm'. Zależy jak kto to zinterpretuje. Skrzywił się prawie niezauważalnie czując jak piecze go język. A było pić gorącą herbatę, durniu ? Pokręcił głową z dezaprobatą, sam do swoich myśli. Wbił spojrzenie w ciepły napój.

Natalie

- A Ty, skąd pochodzisz i od jak dawna tu jesteś? - zapytała, szczerze mówiąc, nie kryjąc ciekawości. Wypiła herbatę do dna, była przyzwyczajona do gorących napojów, więc dla niej nie było to tak odczuwalne jak dla chłopaka, co spostrzegła od razu. O, tak, Natalie, gdy chciała, była dobrą obserwatorką.

Peter

- Jestem z Niemiec, z Hamburga. Pierwszy raz przyjechałem tutaj, jakieś hmm... - przeliczył szybko czas w głowie. - półtora roku temu.
Pokiwał głową jeszcze jakby na potwierdzenie swoich słów. Odwrócił jeszcze parę razy szklankę w dłoniach, i ponownie spojrzał na dziewczynę.

Natalie

- W Niemczech nie byłam, co zresztą mówiłam. Warto tam pojechać? - zapytała z wyraźnym zainteresowaniem, zawsze fascynowały ją wyjazdy, wycieczki i takie tam.

Peter

-Nie. - stwierdził zgodnie z prawdą. - No, chyba, że interesują cię niemożebne tłumy ludzi, i przytłaczające ceny wszystkiego. Nawet tam zwiedzać nie ma co. - wyszczerzył się w przyjaznym uśmiechu. Tak dokładnie było - uważał swoje państwo za totalną dziurę w cywilizacji. Nawet na swojej własnej, prywatnej mapie świata w miejscu gdzie są Niemcy, Peter miał napis: "Tu mieszkając smoki i ludzie zjadają siebie nawzajem."

Natalie

- Okej, w takim razie nie pojadę tam, póki nie zwiedzę wszystkich innych zakątków świata. Czyli nigdy. xd - odparła i uśmiechnęła się mimo woli. Tak już miała.

Peter

-Bardzo prawidłowe podejście. - stwierdził bez krzty ironii, i zachichotał cicho. Dopił herbatę, która już nieco przestygła. - W jakim najciekawszym miejscu byłaś ? - zapytał szczerze zainteresowany. W sumie, to zawsze lubił słuchać, jak ludzie mówili o swoich zainteresowaniach, to było takie prawdziwe.

Natalie

- Kenia. - odparła bez zawahania. - Mieszkałam na sawannie przez parę miesięcy. Świetna zabawa, choć jest to niebezpieczne i czasem straszne. Szczególnie gdy parę metrów od namiotu słychać jak skrada się lew. - uściśliła. - Mimo wszystko jednak było super. Byłam tam jeszcze drugi raz, na dwa tygodnie, ale to nie było to samo.

Sophie

Drzwi do lokalu otworzyły się szybko, a do środka weszła wysoka, szczupła dziewczyna. Zmierzyła wzrokiem wszystkich ludzi w pomieszczeniu, w nadziei że nie będzie tu nikogo znajomego. Musiała ochłonąć. Usiadła przy stoliku obok okna i zamówiła herbatę. Zaczęła powoli mieszać cukier w herbacie.

Taylor

Chłopak pokręcił głową, wchodząc do herbaciarni. Rozejrzał się płynnym i szybkim ruchem po lokalu, jednak nie zauważając nikogo znajomego opadł na stołek przy barze. Zamówił herbatę, wyciągając się nieco. O tej porze roku mało ludzi przychodziło w takie miejsce.

Sophie

Słysząc skrzypienie drzwi, dziewczyna odruchowo obejrzała się do tyłu i ujrzała Taylora. Chwile patrzyła na niego, ale z zamyśleń wyrwał ją huk spadającej tacy, przy stoliku obok. Oparła się o krzesła i wzięła do rąk gorący kubek z herbatą.

Taylor

Uniósł brwi, słysząc brzdęk. Odruchowo odwrócił głowę w tamtym kierunku. Rozejrzał się badawczo, chcąc dowiedzieć się, skąd pochodziło źródło owego hałasu. Widząc znajomą osobę, uśmiechnął się kątem ust. Złapał za filiżankę i pomaszerował do Sophie. Opadł na krzesło koło niej. - cześć. - mruknął nieco speszony, nie wiedząc gdzie podziać wzrok.