Park

Mefisto

Zignorował jej złośliwość i zmrużył oczy, lekko zmniejszając nacisk łap.
- Ja ? To Ty chciałaś przegonić mnie z tej ławki. Ja tylko zapewniłem Ci inne miejsce. - dodał uśmiechając się bezczelnie.

Ki

- Zajmując moje ulubione! - krzyknęła, wymachując tylnymi łapami by dosięgnąć jego brzucha i spróbować trochę go zadrapać. - Poza tym, nie znoszę zapachu trawionych gryzoni! Puść mnie jeśli nie chcesz dowiedzieć się na własnej sierści co jadłam dziś na kolację!

Mefisto

Puścił ją przyglądając jej się uważnie. Ze zmrużonymi ślepiami usiadł na ławce. Oblizał łapę i zastrzygł uszami. Dalej siedział na jej miejscu i czekał na reakcję...no właśnie. Zorientował się, że nawet nie wie jak kotka ma na imię. Taka złośnica napewno nie nosi żadnego niewinnie brzmiącego imienia.

Ki

Wstała pospiesznie i zjeżyła sierść na karku. Nie miała zamiaru odpuścić! Musiała odzyskać swoje ulubione miejsce. Nie wiedziała jeszcze tylko w jaki sposób to zrobi. - Wynocha! - wrzasnęła.

Mefisto

Spojrzał na nią z niezadowoleniem i skulił uszy gdy wrzasnęła.
- Nie wrzeszcz tak, Bezimienna.
Odwrócił się i położył się wygodnie na ławce. Bez względu na to co zrobi kotka - nie ustąpi. Nie prościej by było gdyby położyła się obok niego ?

Ki

- Uwaliłeś swój tłusty tyłek na moim ulubionym miejscu! Ja nie odpuszczę! - krzyknęła. Podeszła do kota i z całej siły huknęła go łapą w tył łba.

Mefisto

Warknął cicho i uderzył ją prawie tak samo, tyle że trzy razy mocniej. Położył jej łapę na grzbiecie i złapał ją zębami za kark.

Ki

Westchnęła ciężko. Mogła się tego spodziewać. W końcu Mefisto był od niej dużo większy i silniejszy. Powiedziała. - Nie wiem i nie chcę wiedzieć w jakim buszu się wychowałeś, ale naucz się wreszcie, głupi bydlaku, że w tym mieście szacunek zyskuje się dzięki dużemu mózgowi, nie mięśniom.

Mefisto

Prawie zapluł się ze śmiechu. Puścił ją i usiadł koło niej.
- I Ty to mówisz ? Wychodzi na to, że Twój mózg nie funkcjonuje dobrze, skoro wrzeszczysz na mnie. Nie możemy normalnie porozmawiać ?

Ki

Popatrzyła na Mefista jakby nagle zmienił się w zielonego ludzika. - Ale z tobą nie da się normalnie rozmawiać! - powiedziała.

Mefisto

- Czemu tak uważasz ? - spytał szczerze zdziwiony. - Przecież nawet nie próbowałaś.
Polizał łapę i przejechał nią po wąsach.
- Jestem Mefisto. - dodał po chwili.

Ki

- Próbowałam! - odparła. - Skończyło się na tym, że dyndałam na gałęzi, trzymając się jej jedną łapą.

Mefisto

Roześmiał się.
- I tu Cię boli... jesteś aż taka pamiętliwa ? Przecież koniec końców - nie spadłaś.

Ki

- Chciałeś żebym spadła! Przy drzewie czekała paszcza szurniętego kundla. Ale miałbyś ubaw, patrząc jak rozrywa mnie na kawałki... super by było, nie? - prychnęła, patrząc na Mefista spode łba.

Mefisto

Zmrużył oczy. Dodał poważniejszym tonem.
- I tu się mylisz. Jaki miałbym interes w tym, żeby Cię wykończyć ? Żaden. Wierz mi, że nawet gdybyś spadła ten pies by Cię nie dorwał.