Leśna polana.

Natalie

- To chyba dobrze, że tak jest. I pozostanie, przynajmniej z mojej strony. - uśmiechnęła się kątem ust. - Ja się nie zmieniam.

Chris.

Ja raczej też sie nie zmienie. - powiedział ciszej lecz nie szeptem. - To jest pewne, że się nie zmienie. Zawsze będziesz mogła ze mną porozmawiać tak jak teraz. - dodał po chwili zastanawiajac się nad czymś.

Natalie

- Cieszę się, że moja decyzja nie zmieniła tak wiele, że nadal możesz tak po prostu być przy mnie. To dla mnie wiele znaczy. - stwierdziła, chwytając chłopaka za rękę.

Chris.

Nie masz się czym martwić. To jest Twoja decyzja i ja ją szanuje. - powiedział patrząc na nią. - Jeżeli po tej odpowiedzi jaką usłyszałem bym się zmienił i nie chciał siedzieć tutaj razem z Tobą to naprawde bym był skończonym idiotą. A mam nadzieje, że tak nie jest. - zaśmiał się cicho.

Natalie

- Nigdy nie nazwałabym cię idiotą. - odparła z wiarą we własne słowa. Raz, że tak nie uważała, a dwa, że Chris był jej przyjacielem. Zerknęła w dal.

Chris.

I się ciesze z tego powodu. - przyznał krzyżując nogi. - A teraz pomyślmy jak możemy rozluźnić tą sytuacje i pośmiać się troche. - powiedział patrząc wciąż na dziewczyne.

Natalie

- Myślę, że nie musisz tak na mnie patrzeć, bo czuję się jak na rentgenie. - stwierdziła, uśmiechając się nieznacznie. - Nie lubię, jak ktoś tak na mnie patrzy.

Chris.

A to masz pecha. Ja jestem wyjątkowy i będę się cały czas Tobie przyglądać. - powiedział ale po chwili już odwrócił wzrok na następną chmure. - Teraz się zapowiada na burze z piorunami. - westchnął zrezygnowanie.

Natalie

- Jeśli naprawdę będzie, możemy gdzieś zwiać. - odparła, zastanawiając się. - A jeśli nie, zadźgam cię pinezką za szerzenie nieprawdziwych informacji. xd

Chris.

Hmmm. To może ucieknijmy gdzieś. - powiedział czując na sobie pierwsze krople deszczu. - Chyba, że chcesz koniecznie mnie zadźgać tą pinezką. - zaśmiał się.

Natalie

- Okej, nazwijmy to wielką ucieczką dziewczyny z przyjacielem. - odparła, tłumiąc śmiech. - Masz pomysł, gdzie? - zapytała, a zaraz potem usłyszała huk pierwszego grzmotu. - Nie mogę cię zadźgać, faktycznie jest burza. - stwierdziła, wywijając usta w podkówkę.

Chris.

Zaśmiał się. - A tak bardzo chciałaś mnie zadźgać tą pinezką? - spytał udajac rozczarowanego. - Może do mnie? Bądź do Ciebie? Albo w miejsce, które Ty wymyślisz. - zaproponował po chwili zastanowienia.

Natalie

- Do mnie odpada, bo... no, tego... mam bałagan. - skłamała wiarygodnie, taka była prawda. - Możesz mi pokazać swoje mieszkanie czy dom, co tam masz. xd

Chris.

Mam meline. - wytłumaczył uśmiechając się do niej. - A w tej melinie nie możesz przejść bez potknięcia się. Na przykład o puszke. - dodał próbując nie śmiać się.

Natalie

- Okej, trudno. W moim domu przy remoncie wygląda podobnie. - stwierdziła, wzruszając ramionami. - Tylko musisz mnie tam zaprowadzić, bo ja nie znam drogi. - dodała.

[niedługo lecę ;/.]