Leśna polana.

Eliot

Spojrzał na nią kątem oka. Ucieszył się spotykając swoją starą znajomą. Wstał, otrzepał się z liści, szepnął do niej - Poczekaj tu. - a z jego twarzy nie znikał uśmiech. Podszedł do zarośli skąd dochodziły dziwne odgłosy, nachylił się. Zaśmiał się widząc mała wiewiórkę xD. Wrócił na swoje poprzednie miejsce.

Harem

Skrzyżowała ręce na klatce i odwróciła głowę. Wyglądała niemal jak naburmuszone dziecko.
- To nie jest śmieszne. - mruknęła, przewracając oczami. Cały czas miała wrażenie, że chłopak się z niej naigrywał. Położyła się w końcu na ziemi, tyłem do chłopaka i wpatrywała się tępo w ogień.

Eliot

Przysunął się do niej, szepnął - No nie bądź taka, bo sobie pójdę i zostaniesz tutaj sama jak palec. - szturchnął ja lekko łokciem, żeby się przestała na niego gniewać.

Harem

Wzruszyła ramionami.
- Mówi się trudno, żyje się dalej. - odpowiedziała, jednak na licu zakwitł jej mały uśmieszek. Odwróciła się trochę i wystawiła język. - I tak byś mnie nie zostawił. - stwierdziła, całkiem o tym przekonana.

Eliot

- No i tu mnie masz. Jak już to bym się schował za tym drzewem. - powiedział wskazując palcem na wielki dąb. Pokiwał głową, położył się przymykając oczy.

Harem

Zmrużyła nieco oczy i odsunęła się od ogniska, bo zrobiło się jej za ciepło. Westchnęła i oparła się dłońmi o podłoże.
- Opowiedz coś o sobie, nie bardzo Cię pamiętam. Mama mówiła, że byliśmy najlepszymi znajomymi. - mruknęła nieco zdziwiona. Co prawda pamiętała przez mgłę jakiegoś blondyna, ale nic więcej.

Eliot

- Moja matka okazała się bez serca, a ojczym brał narkotyki. W skrócie moje życie to jedno wielkie bagno. To co był w nim najlepsze to, że się spotkaliśmy i zostaliśmy najlepszymi znajomymi do czasu, kiedy ty i ja nie wyjechaliśmy. Może to wszystko by się inaczej potoczyło, gdyby nie wymysły naszych rodziców. - westchnął cicho opisując wszystko w skrócie. Choć to nie było wszystko...

Natalie

***

Właśnie to miejsce Natalie obrała sobie jako doskonałe do spacerów. Ostatnio mało bywała w mieście, ciągle gdzieś wyjeżdżała. Postanowiła całkowicie się zrelaksować i starym sposobem wdrapała się na rozłożyste drzewo, gdzie usadziła tyłek na konarze.

Harem

Nate.

Dopiero tu przyjechał, więc może to, że zapuścił się akurat tutaj nie było najmądrzejszym pomysłem w jego życiu. Chociaż orientację miał dobrą i nie bał się o to, że się zgubi. Przystanął sobie przy samym wejściu na polanę, opartu o jakieś drzewo i się zasłuchał w jakimś kawalku, który akurat leciał u niego na słuchawkach.

Natalie

Słyszała głosy innych, ale była zbyt skoncentrowana na swoich myślach, by wyłowić wśród nich sensowne dźwięki. Najlżejszy szelest zwracał jej uwagę, podczas gdy nie potrafiła złożyć w całość kolejnych liter dość głośnej rozmowy. Tym dziwnym sposobem wychwyciła pojawienie się kogoś nowego. Tak się składało, że przystanął pod 'jej' drzewem. Dziewczyna zeskoczyła zaraz obok przybyłego i bez wahania ściągnęła mu słuchawki. Założyła je na swoje uszy i przez moment próbowała ustalić, co to za muzyka.
- Czego słuchasz? - zapytała, po raz pierwszy spoglądając na stojącego obok. Zaraz, wydawał się dziwnie znajomy. Zawahała się. Może jej się zdawało? Tylko że zazwyczaj kobieca intuicja nie zawodziła Natalie.
- Nathan? - zapytała ostrożnie. Chyba nie pomyliła imion, miała taką nadzieję.

Nate.

Trochę się zdziwił na początku, bo nie znał zbyt wielu ludzi, którzy byli na tyle odważni, żeby pozbawić go jego własnych słuchawek. Przyjrzał się więc dziewczynie uważnie. A po chwili uśmiechnął szeroko.- Mała Natalie.- Powiedział po prostu, z zaskoczeniem i rozbawieniem. A potem delikatnie wyjął jej z rąk słuchawki i zarzucił sobie na szyję, jednak nie włożył ich do uszu.- Więc tu się schowałaś.

Natalie

Zmarszczyła lekko brwi i jeszcze raz zabrała mu słuchawki, żeby je założyć.
- Tylko nie zaczynaj. - ostrzegła, chwytając go za oba nadgarstki. Miała na myśli zabieranie słuchawek, jak i to, co wyprawiał wcześniej, w szkole. Chodzili do jednej klasy - i dziewczyna szczerze nienawidziła Nate'a. Teraz miała jednak swój plan i postanowiła stłumić to uczucie. Może po części dlatego, że zawsze jej się podobał. Tylko charakter miał niekoniecznie fajny.
Oddała mu słuchawki i tym razem lekko uniosła brew.
- Mam nadzieję, że trochę wydoroślałeś. - zauważyła i nieco uniosła podbródek. Dała tym samym do zrozumienia, że łaskawie mu wybacza, i mogą normalnie porozmawiać, jeżeli sobie zasłuży.

Nate.

Na jego twarzy zatańczył cwaniacki, kącikowy uśmiech, który, co tu ukrywać, powalal każdego. I on oczywiście był tego w pełni świadom, chociaż to nie oznacza, że nad nim panował. - Jeżeli o to pytasz, to nie planuję ciagać cię za włosy.- Odparł rozbawiony. I zaśmiał się, słysząc ogrom łaski w głosie dziewczyny.- Nic się nie zmieniłaś.- Stwierdził, bo dokładnie taką ją pamiętał. I może właśnie dlatego tak bardzo jej dokuczał, chociaż teraz nie miał zamiaru.

Natalie

Chociaż próbowała zachować absolutną powagę i przywołać na twarz nawet lekko wyniosłą minę, nic z tego nie wyszło. Po chwili poddała się i lekko uśmiechnęła. Była zbyt zadowolona, że spotkała znajomego, by rozmyślać nad ich relacjami z przeszłości. To nie było najważniejsze. Zresztą, tak naprawdę wcale go nie znała - chociaż chodzili do jednej klasy przez kilka lat.
- To jak, może jakiekolwiek informacje o sobie? - zasugerowała, dzięki czemu mogła zataić fakt, iż nic o nim nie wiedziała. Nigdy nie zależało jej na takiej wiedzy, oto i dlaczego. Teraz jednak nie musiał o tym wiedzieć.
- Co robiłeś, skąd się tu wziąłeś i takie tam. - dodała, żeby czasem nie wpadł na właściwy trop.