Mały, zielony las.

Bim

Nie ma. Dobrze rozumiał słowo '' nie ma''. Jak nie ma trzeba szukać. Szukać! Podbiegł do Noah i zaczął go obwąchiwać. Może ona ma strzelbę? Dotknął jego nogi mokrym nosem.

Noah

Zaśmiał się cicho i spojrzał na Natalie. Przykucnął i pokręcił głową.
- Ja też nie mam.- Odparł rozbawiony i pogłaskał psa.

Bim

Spojrzał. Nie ma - trudno. Zamachał ogonem spojrzał jeszcze raz w stronę lasu, gdzie ostatnio była słonka. Jej też już nie ma. Trudno! Usiadł obok Noah.

Natalie

Spojrzała na psa i odwróciła wzrok na chłopaka. - Według mnie powinieneś mieć psa. - stwierdziła z lekkim uśmiechem.

Bim

Rozejrzał się. Zaczął machać ogonem, szorując nim po ziemi. Spojrzał na Noah a potem na Natalie i szczekną cicho. Z radości oczywiście.

Natalie

Uśmiechnęła się do psa i cmoknęła cicho, by podszedł. Spojrzała za siebie.

Bim

Wstał szybko i podszedł do Natalie stając przed nią i patrząc w górę machając na boki ogonem. Ciekaw być co od niego chciała.

Natalie

Pogłaskała Bima. - Musisz być usłuchany, Twój właściciel pewnie nie ma z Tobą kłopotów. - powiedziała do niego.

Bim

"Właściciel"?- znał dobrze to słowo. Czasem aż za dobrze. Podskoczył i stanął na czterech łapach patrząc się w oczy Natalie jakby chciał z nich coś wyczytać. Zaskomlał cicho i zaczął węszyć. Szedł drogą co chwilę oglądając się za nimi by nie stracić obojga z oczu.

Natalie

Spojrzała na psa. - Wygląda na to, że zgubił właściciela albo jakoś go stracił. - powiedziała cicho, jakby do siebie.

Bim

Oparł się na tylnych łapach kładąc przednie do przodu. Patrzył w dal, jakby kogoś tam wypatrywał. Po chwili odskoczył i biegiem powrócił do Natalie chowając się za nią. Powróciły - dawne wspomnienia. A to było tak niedawno! Klatka piersiowa po uderzeniu wciąż go bolała, o łapie już prawie zapomniał, tylko z rzadka bolała.

Natalie

Odwróciła głowę i spojrzała na psa. - Nie bój się. - odezwała się łagodnie i pogłaskała go po grzbiecie.

Bim

Zamachał pewniej ogonem i przejechał nosem po jej nodze. Spojrzał ponownie na drogę - nic tam nie było. Szczęście... uf... to tylko złe wspomnienia, już ich nie ma! Przeszedł naokoło Natalie podskakując wesoło.

Natalie

Zerknęła na psa. - Zaopiekuję się Tobą. - powiedziała, mając nadzieję, że ten zrozumie. - Czarnouchu. - dodała, stwierdzając, że z powodu ucha tak właśnie można go nazwać ;3.

Bim

Przekręcił łebek. On znał to imię, tak nazywali go we wsi! Zamachał ogonem rozumiejąc dokładnie słowa Natalie, układając zdanie ze zlepek wyrazów. Skoczył kładąc jej łapy na ramionach i dopiero wtedy odsłaniając metalową tabliczkę uczepioną żemykowej obroży z wyrysowanym dokładnie napisem:

Bim