Szczyt góry

Seth

Skrzywił się i podszedł bliżej.
- Niestety. A może na szczęście - pysk mu spochmurniał, tak samo jak i głos. Usiadł obok psa. - Widzisz, chyba wolę, żeby było trochę puściej niż ma się tutaj znowu panoszyć banda psychopatów... - mruknął i wziął głęboki wdech. - Może wtedy Kiara by jeszcze żyła - zacisnął zęby.

Lascar

Spuścił łeb, myśląc o Kiarze.
- ona nadal żyje. W nas. - stwierdził pochmurno, kręcąc głową. Chętnie powykręcałby karki, tym psychopatom. - Nikogo nie widziałeś? - zapytał, z nutką nadziei w głosie. Może jednak ktoś się znajdzie. Lascar powoli wariował bez swoich przyjaciół. - Od kiedy tu jesteś? Znów wyruszasz? - pies zaczął zadawać pytania, nie zastanawiając się nad natłokiem ich. Westchnął z bólem, kładąc się. Oparł pysk na łapach, czekając na odpowiedzi.

Seth

- Od niedawna. Spałem, wędrowałem aż poczułem świeży trop. Nie był znajomy, ale postanowiłem zaryzykować - oblizał ponownie pysk - gdyby to był któryś z tych, przez których ona odeszła - Seth mówił z dziwnym bólem w głosie. W końcu miał z Kiarą szczeniaki oO Wzruszył barkami - Cóż, nie ręczę za siebie w takiej sytuacji. - Spojrzał na swoje łapy i zastanawiał się chwilę nad jego poprzednim pytaniem po czym skinął głową.
- Tak, wyruszam jeszcze dziś wieczorem, ale wrócę prędzej niż ostatnio. - Seth zastanowił się na chwilę. Tak, Kiara jest dalej w nich.
- A ty ? - uśmiechnął się lekko - Nie spotykam cię tu zbyt często. Też wędrujesz ?

Lascar

Wzruszył barkami. Nie wiedział co odpowiedzieć. W prawdzie często odkrywał nowe tereny, ale można było nazwać to prawdziwym wędrowaniem?
- chodzę, tu i tam. Ostatnio wróciłem. Mam sentyment do tego miejsca. - mruknął, próbując odpowiedzieć jak najkrócej na zadane pytanie. Westchnął w duchu, oblizując mokry nos. Nie mógł się stąd ruszyć. Nie teraz. Musiał odnowić palm beach. - Będę czekał. - powiedział nieco zirytowany prostotą, ale z głębokim przesłaniem, swoich słów.

Seth

- Jesteśmy tutaj - parsknął śmiechem Seth parodiując Optimusa Prime'a z Transformers - Czekamy.
- No, ale co racja to racja - powiedział wesoło - sentyment jest. No i lubię robić ludzi w balona. - westchnął z politowaniem - oni myślą, że każdy pies pragnie z nimi zamieszkać. Przynajmniej część. Litości. - przewrócił oczyma i położył się... na czyjejś stopie. Spojrzał w górę i wyszczerzył lekko kły.

Lascar

Lascar parsknął, widząc minę Setha. - wiesz, że oni się Ciebie boją? - zachichotał głupio. - no i śmiesznie wyglądasz z tą... miną. - dodał, również szczerząc kły. Zawarczał cicho, spoglądając to na Tamarę, to na psa.

Serafin

Broniąc się przed łaskotkami Lisy lekko się odsunął. Lecz po chwili klęknął przed nią i się na nią rzucił łaskotając ją po brzuchu. Pomyślał - "tak jakoś dziwnie fajnie się czuję jak widzę jak się śmieje i uśmiecha"

Linux

Szzz...Czz... Wrruumm!!!
Coś szarego, zaczęło się wspinać pod górę. Nie zatrzymało się ani razu, tylko wciąż biegło i biegło niepowstrzymanie. Po chwili pies wdrapał się na górę, leciutko ziajając. Był w kwiecie wieku, w szczytowej formie.
Może tutaj będą coś wiedzieć o jego rodzinie? Podbiegł truchcikiem do dwóch psów. Spojrzał na nich radośnie, z błyskiem w oku. Czyżby im znanym?
- Ceść ! - sapnął dwu latek zapominając o literce "z". - Czy znacie może takie dwa psy - zapytał i merdnął ogonem - jak ja ? Tyle że więęęększeeee! - powiedział skacząc wokoło własnej osi i patrząc w górę. Wilczarz stanął. - Suka nazywała się Kaira... Kitara.. Kiata... oopss... zapomniałem - sfrustrowany młodzik usiadł i zaczął myśleć gorączkowo. - To było coś na K.... Kleopatra... Nie... Kiatra ? - jak on kochał swoją pamięć. Acch... - No nic. Coś w tym stylu. A pies miał na imię Aklop ? Asolot? Assmat? Astmatyk? Aslin ? Asler? - zaczął znowu myśleć.

Christopher · Gość

Tamara Cavallo

Przeciągnęła się.
- Trudno nie zauważyć - zmrużyła oczy w uśmiechu. Teraz mogła przyjrzeć się swojemu rozmówcy. Co prawda prysnął pewien romantyzm nocy, jednak nie żałowała. W świetle dziennym prezentował się lepiej. Przekrzywiła lekko głowę.
- Ooj, dobrze, że nie mieszkam z mamą, nie będzie wydzwaniać - uśmiechnęła się lekko i zaraz skrzywiła, gdy coś ciężkiego przygniotło jej nogę. Pies. Czarny, kudłaty i wielki. Leonberger przy nim też nie był zbyt przyjaźnie nastawiony. Cóż, skąd one wiedziały kto za nimi nie przepada ?
- Któryś jest twój ? - spytała rozglądając się dookoła jakby szukała smyczy.

Lisa

Serafin

oparł się o jej kolana. Co już nie chcesz łaskotek? zaśmiał się

Lisa

Odchyliła głowę, aby lepiej widziec psy. Nie, juz nie chcę. powiedziała patrząc się w dal.

Christopher · Gość

Linux

Linux zaczął węszyć. Oho! Wyczuł gniew skierowany jakby do... niego... Raczej.. prawie... ale... jednak...
Dźwignął się na łapy szybko. Rozejrzał się. Zauważył faceta, bruneta ? Podsz... podbiegł do niego w podskokach i usiadł na przeciwko. Zaczął przyglądać mu się i merdać ogonem. I... patrzył. XDDD