Opustoszała plaża

Natalie

- Nie, chcę się przekonać, że mi pomożesz. - odparła, nie wątpiąc w to, że jakoś przekona chłopaka. - Przecież idziemy do mnie, a ja posiadam klucze, w dodatku tam, w piasku. - wyjaśniła.

Chris.

A niech to. - powiedział sam do siebie. - Jako jedyna postawiłaś na swoim więc Cię uwolnie. - dodał podchodząc do niej wyciągając w jej strone ręke.

Natalie

- Przecież mam ręce zakopane. - zaśmiała się cicho. - Musisz mnie odkopać i zanieść na rękach do domu, o. - powiedziała z rozbawieniem.

Chris.

Jak byś chciała to sama byś się wydostała. - powiedział kucając. - a i na rękach Cię nie będę nosił. Za ciężka jesteś. - dodał śmiejąc się. Zaczął ją odkopywać z piasku aż wreszcie nie było już na niej tak dużo piasku. - No. Teraz możesz sama wyjść. - stwierdził patrząc na nią.

Natalie

- Ważę o ponad połowę mniej niż ty! - jęknęła. Wstała z niechęcią i szybko oparła się o chłopaka, żeby nie upaść. - I do tego w głowie mi się kręci. - mruknęła i odeszła kawałek, starając się zachować równowagę.

Chris.

A może w ciąży jesteś, co? Nie powinnaś się przemęczać. I pić! - powiedział śmiejąc się.

Natalie

- Nie jestem w ciąży, nie mam z kim. - odparła natychmiastowo. - Zresztą nawet jak byłam.. - w tym momencie urwała. - Nie jestem. - szybko zatuszowała wcześniejszy błąd. xd

Chris.

eeeeee. Wróć. - powiedział i szybko staną przed nią. - Czyli, że jesteś czy nie? Co ma oznaczać Twoje urywanie zdania? - spytał po chwili.

Natalie

- No, aktualnie nie jestem. - wyjaśniła pospiesznie, przypadkowo kładąc nacisk na drugi wyraz. - Ok, poddaję się. - mruknęła. - No więc mam już syna, tylko że gdzieś go wywiało. - dodała. - Nie myśl sobie, że jakiś dorosły, ma parę miesięcy.

Chris.

Zaśmiał się. - Czyli masz syna, który ma pare miesięcy i gdzieś uciekł? Nie no dobre. - powiedziała kręcąc głową. - Ciekawe gdzie go wywiało. - dodał po chwili.

Natalie

Wzruszyła ramionami. - Może to i dobrze, bo nie czuję się matką ani nie jestem na to psychicznie gotowa. - odparła po chwili.

Chris.

Teraz to mnie przeraziłaś. - powiedział załamanym głosem. - Masz już 19 lat, masz syna, którego dawno nie było i Ty mówisz, że dobrze, że go nie ma? Jako matka powinnaś być odpowiedzialna za niego i martwić się. A nie. Mówić, że dobrze się stało. - powiedział jak jakiś sędzie czy coś oO'

Natalie

- Nie no, nie że dobrze, tylko po prostu ... - podniosła rękę i kilkakrotnie otworzyła usta, jakby chciała coś powiedzieć, po czym je zamknęła. - No, po prostu nie wiem, czy umiałabym zapewnić mu odpowiednią opiekę. - wydukała w końcu. - Okej, chodźmy już. - mruknęła pospiesznie.

Chris.

Czy Ty naprawde nie rozumiesz powagi sytuacji? Nie wiadomo gdzie jest Twoje dziecko, a Ty tutaj takie rzeczy robisz. No poprostu naprawde załamujesz mnie. - powiedział. - Jak ja bym miał dziecko to nawet wiedząc, że nie jestem gotowy to bym się nim zają. - dodał oddychając głęboko.

/ Jak nie ma się kto wcielić w Twe dziecko to ja moge xd /

Natalie

Jęknęła tylko w duchu. - Jeśli byłbyś w mojej sytuacji, to wszystko nie byłoby takie proste. - warknęła nieco agresywniej, niż zamierzała.

[konto jest zajęte, ale opuszczone -.-]