Park

Samira Allen

Dziewczyna spojrzała za nim, krzywiąc się nieco. Mogła się po nim tego spodziewać. Od zawsze był cholernym egoistą. Przygryzła wargę i podniosła się z ławki. Ehe, ciekawe co teraz będzie mieć do roboty w tym mieście. Włożyła dłonie do kieszeni spodni i ruszyła alejką w stronę blokowisk.

Shana

Przybiegła. Rozejrzała się i usiadła. Pies z ADHD długo nie wytrzyma w miejscu, więc i ona nie wytrzyma. Zaczeła gonić swój ogon.

Robyn

-Hej wszystkim - Powiedziala ze spuszczona glowa.
Po krotkiej chwili milczenia dodala:
'Jestem Robyn milo mi was poznac' - Usmiechnela sie zawstydzona.

Yennefer

Szła alejką rozglądając się nieznacznie, pod pachą niosła książkę, na uszy nasunęła słuchawki. Palcem uderzała lekko w swoje udo, jakby wybijając jakiś rytm. W pewnej chwili skrzywiła się lekko, zgryzła wargę. Ściągnęła słuchawki, powiesiła je sobie na szyi i usiadła na najbliższej ławce.

Petr

Szedł powoli przez park gwiżdżąc jakąś melodyjkę. W pewnej chwili gwałtownie się zatrzymał i zaczął nerwowo szukać czegoś w kieszeniach kurtki. Po chwili wyciągnął z jakiejś wewnętrznej kieszeni paczkę papierosów. Zapalił jednego i rozejrzał się po okolicy stwierdzając w końcu z zadowoleniem, że żadna z oznak nadchodzącej wiosny nie ma takiego pięknego, szmaragdowozielonego koloru jak dziś jego włosy.

Yennefer

Wyjęła z pod pachy książkę, która nosiła widoczne ślady wielokrotnego użytkowania. Wyjęła z pomiędzy stron oddarty kawałek kartki w kratę służący za zakładkę, otwarła książkę w odpowiednim miejscu. Podciągnęła nogi na ławkę i usiadła tak, by być bokiem do ścieżki. Rzuciła krótkie spojrzenie na stojącego chłopaka - uśmiechnęła się leciutko na widok soczystej zieleni jego włosów.

Petr

Stał kilka minut wpatrując się w znajdującą się niedaleko niego kałużę. W końcu wrzucił do niej peta i jeszcze raz się rozejrzał. Patrzył przez chwilę na dziewczynę siedzącą niedaleko i ruszył w jej stronę. Nie znosił gdy obcy ludzie nie zwracali na niego uwagi.
Stanął obok ławki, na której siedziała nieznajoma i z nieco głupawym, ale przymilnym uśmieszkiem zapytał:
- Mogę się dosiąść?

Yennefer

Podniosła twarz by lepiej przyjrzeć się nieznajomemu.
-Jasne, czemu nie.-odpowiedziała tylko. Zamknęła książkę, wkładając uprzednio zakładkę między kartki i przyciągnęła do siebie nogi robiąc chłopakowi miejsce na ławce.

Petr

Zanim normalnie usiadł na ławce dokładnie sprawdził ręką czy jest czysta. Spojrzał na książkę, którą dziewczyna trzymała w rękach i powiedział:
- Młoda dziewczyna czytająca książkę... To dość egzotyczny widok.

Yennefer

Zerknęła na trzymaną w rękach książkę.
-Zrywamy ze stereotypami.-wyjaśniła poważnie.
-Że już nie wspomnę, kto bardziej egzotycznie tu wygląda.-dodała, dopiero teraz się uśmiechając.

Petr

Uśmiechnął się i nonszalancko przejechał dłonią po luźno opadających na twarz, dość długawych już włosach.
- Piękny kolor, prawda?

Yennefer

Przyjrzała mu się uważnie.
-Kojarzy mi się z moim starym podręcznikiem od biologii. Nigdy go nie lubiłam.-wydała w końcu bezlitosny werdykt. Uśmiechnęła się unosząc jeden kącik ust do góry.

Petr

Rozbawiło go to porównanie. Roześmiał się i spytał:
- A jaki tytuł miał ten podręcznik?

Yennefer

-Biologia, klasa pierwsza liceum. Tytuł odpowiedni do treści, czyli nudny i napisany całkiem bez wyobraźni.-poskarżyła się tonem skrzywdzonego dziecka.
-No bo powiedz. Czy nie można było tego ubrać w ładniejsze słowa?-spojrzała na niego wyczekująco.

Petr

Zastanawiał się nad czymś przez chwilę i powiedział:
- Hmm... Nie da się zrobić z tego żadnej głupiej ksywki... - uśmiechnął się i dodał po chwili. - Pewnie, że było można. Na przykład "Tańczące roślinki, klasa pierwsza" na pewno brzmiałoby lepiej, jednak ciekawy tytuł podręcznika z żadnej strony nie pasowałby do atmosfery panującej w szkole.