Drzewa Kwitnących Wiśni

Kim

Skinęła głową, idąc tuż obok chłopaka. Złapała go delikatnie za rękę, patrząc przed siebie.

Przybyłem, zeskanowałem i poprawiłem!

Chris.

Ścisnął lekko jej dłoń i zaczął nucić coś pod nosem. Szli alejką aż wyszli z parku.

{zt pisz pierwsza ^^}

Sayoko

Przywędrowała do parku.
Zawsze lubiła samotność, chadzała własnymi drogami.
Nigdy nie miała przyjaciół, przestała już wierzyć, że takowi istnieją. Była typem wyróżniającym się z każdej strony. Imię i nazwisko rodem z Japonii, a wygląd? Jak panna z USA.

Shane

Szedł po parku, ze znudzoną miną. No nie, nienawidził nudy i samotności, a miał jej wręcz za dużo.
-Oddam w dobre ręce.-mruknął pod nosem, po czym dostrzegł idącą niedaleko dziewczynę. Nie zamierzał marnować okazji na chociaż zwyczajną rozmowę: przyspieszył idąc w stronę swego celu.
-Cześć. Shane jestem.-zagadnął pogodnie gdy już się z nią zrównał.

Przybyłem, zeskanowałem i poprawiłem!

Sayoko

Spojrzała kątem oka na nowego towarzysza, po chwili odwróciła się w jego stronę całkowicie. - Sayoko jestem. - Przedstawiła się wyciągając dłoń w jego stronę.

Przybyłem, zeskanowałem i poprawiłem!

Shane

Uśmiechnął się słysząc jej słowa i uścisnął jej rękę. Może i dziewczyna nie wyglądała na taką, co wiecznie mówi, ale przynajmniej nie będzie musiał prowadzić monologu do drzew.
-Nigdy nie widziałem Cię w PalmBeach - zauważył z uśmiechem.

Przybyłem, zeskanowałem i poprawiłem!

Sayoko

- Doprawdy? - Zapytała z cwanym uśmiechem. - Ja ciebie też wcześniej wie widziałam. - Kontynuowała.
W sumie, powiedziała prawdę. Co szkodziło podroczyć się z chłopakiem. :3

Shane

Uśmiechnął się słysząc, że podejmuje 'wyzwanie'.
-No cóż. Przynajmniej mam pewność, że nie śledziłaś mnie z ukrycia - stwierdził szczerząc zęby w szerokim uśmiechu.

Przybyłem, zeskanowałem i poprawiłem!

Sayoko

- W sumie to tak... - Mruknęła, nieco tym faktem zawiedziona. Skierowała się w prawą stronę, po chwili siedziała już na ławce.

Garo.

Szła wydeptaną alejką. Ziewnęła, miała ochotę przeciągnąć się. Podeszłą do drzewa i ułożyła się w cieniu rzucanym przez różowawe liście. Podniosła pysk, by móc obserwować co się dzieje.

Rei · Wysłany: Pon 19:10, 14 Mar 2011 Temat postu:

"Jak tu dziwacznie. Ludzie, psy, koty. I różowe drzewa. Ohyda!" - takie myśli błąkały się po głowie czarnej kotki, idącej spokojnie przed siebie. Łapa za łapą, prawa, lewa, prawa, lewa. Jej ogon, dumnie uniesiony, delikatnie falował, a żółtawe ślepia, przymknięte, skierowane były przed siebie. Szła wyniośle, dumnie, każdy krok zdawał się być częścią doskonale zaplanowanej maszyny. Smukłe ciało, czarne, błyszczące futro. Wtem na jej nos spadł jeden z płatków kwiatów wiśni. Rei zmarszczyła na to nos i prychnęła, zrzucając go. Idzie wiosna. Wszystko kwitnie i tak okrutnie kręci nos. Po jakimś czasie kolejny płatek spadł na jej nos. Wtedy kichnęła, podskakując delikatnie w górę.

Ki · Wysłany: Pon 19:15, 14 Mar 2011 Temat postu:

Tę kotkę idącą dumnym krokiem obserwowała Ki. Jak możliwe, że czarnowłosa nie dostrzegła jej obecności? Śnieżnobiała kocica, tak silnie przypominająca koty rasy orientalnej, leżała na gałęzi jednego z drzew, pośród różowych płatków. Jej krągłe, lazurowe oczy wzrokiem wodziły po okolicy z wyraźną obojętnością. Identyczna beznamiętność gościła nich, kiedy Ki przenosiła spojrzenie na Rei.

Rei · Wysłany: Pon 19:23, 14 Mar 2011 Temat postu:

Kotka zaczęła trząść łbem na boki. - Ohydne płatki! Jakby nie miały gdzie spadać! - prychnęła raz jeszcze. Usiadła i spojrzała w górę. I w tej chwili ujrzała niebieskooką, białą istotkę, siedzącą na gałęzi drzewa. Kot. Rei spuściła równie obojętny wzrok na ziemię, by zaraz potem odwrócić głowę i spoglądać na różowe korony drzew. Ciekawe. To na pewno nie są zwyczajne drzewa. Chociaż tę kotkę mało to obchodziło, skąd są, dlaczego tu są, jak się nazywają i jakie owoce na nich rosną, jednak taka myśl przebiegła przez jej głowę.

Ki · Wysłany: Pon 19:28, 14 Mar 2011 Temat postu:

Ki obserwowała poczynania czarnej, jak to zwykle u niej, z kamiennym wyrazem pyska. W myśli jednak śmiała się głośno z zachowana nieznajomej kocicy. Zupełnie, jakby kilka głupich płatków z drzewa miało jakieś wielkie znaczenie.
~ "Dla niej najwyraźniej ma" ~ pomyślała, przymykając leniwie niebieskie oczy. Ki również drażniła ostra, słodka woń, pochodząca z zakwitłych na drzewach kwiatów, lecz czy nie powinno się żyć w symbiozie z naturą?

Rei · Wysłany: Pon 19:37, 14 Mar 2011 Temat postu:

Wtem Rei wstała i spojrzała raz jeszcze na jedno z drzew. Z naturalną jak dla kota, kocią zwinnością, wdrapała się na nie i przeciągnęła się, usadawiając swoje smukłe ciało na masywnej gałęzi. Jej ogon swobodnie zwisał z góry, jedynie koniec ruszał się na boki, świadcząc o tym, że jednak owy kot ma go we władzy. Kotka poruszyła uchem i przymknęła oczy. Czemu tu się dziwić jej zachowaniu? Rei była kotką całe życie wychowywaną w luksusach, nie musiała nigdy być dla nikogo miła, ani nic. Zawsze arogancka, wścibska, wredna, okrutna. Jednak gdy jakiś pies ją zaatakował, lub gdy sama musiała się zatroszczyć o byt, gdy jej pani nie było, radziła sobie doskonale.