Ruiny domu

Yadis

- Wtedy nie było - odpowiedziałam po chwili - Dobrze, że mam to za sobą. Nienawidzę czuć się tak skrępowana, a szczerze mówiąc teraz też 'mam nie szaleć'. Ciekawe co lekarz przez to rozumiał ?

Steve

- No tak, dla Ciebie na pewno nie było - odpowiedział. - Ale wyglądało... zresztą, nieważne. A jak długo "masz nie szaleć"?

Yadis

- Hej, skoro powiedziałeś "A" powiedz "B". - powiedziałam ze śmiechem. - Mam 'nie szaleć' przez miesiąc. - powiedziałam krzywiąc się.

Steve

- Nie narzekaj, to nie tak długo - odparł i dodał ze śmiechem. - Gdybyś widziała wtedy ten upadek...

Yadis

- Bardziej go poczułam. - powiedziałam śmiejąc się, a zaraz dodałam - Steve, czy Ty wyobrażasz sobie mnie spokojną przez miesiąc ?

Steve

- Oczywiście, że tak. Według mnie jesteś raczej spokojną osobą - odpowiedział i skrzyżował ręce na piersi, uśmiechając się lekko. - Chyba że to w mojej obecności tracisz zapał.

Yadis

Albo trafił w samo sedno, albo coś mi się nie zgadza pomyślałam i zaśmiałam się.
- Czemu tak sądzisz ?

Steve

- Skoro twierdzisz, że z natury jesteś szaloną osobą, a przy mnie zachowujesz się jak Garo odkąd wróciła do domu, to coś chyba jest nie tak. Podejrzewam, że jak zwykle ze mną - powiedział.

Yadis

Westchnęłam cicho i spytałam.
- Skąd w Tobie tyle pesymizmu ?
Oparłam się plecami o mur i włożyłam ręce do kieszeni. Spojrzałam na niego z ukosa uśmiechając się.
- Nie mogę być szalona 24h na dobę. Widać bardziej interesuje mnie rozmowa z Tobą niż skakanie po ścianach.

Ceve · Gość

Wszedł po schodach do domu. Stanął lekko schylony i rozejrzał się po ruinach. Spostrzegł ludzi, zniknął w mroku, lecz wciąż był w domu.

Sheena

Ruda suka przechadzała się ulicami nowo poznanego miasta. Truchtała ignorując ciekawskie spojrzenia nieznaczących ludzi. Zmrużyła ślepia widząc w oddali coś ciekawego, ruiny. Przeskakując po dwa stopnie wbiegła do domu. Gdy jej pazury dotykały spróchniałych już desek, słychać było jej drobne kroki.
Spojrzała znudzona na ludzi. Wskoczyła na coś, co zapewne kiedyś było kredensem. Zajęła miejsce na tym przysłuchując się ciekawsko rozmowie. W myślach komentowała każde ich słowo.

Ceve · Gość

Spojrzał kątem oka na tollerkę. Położył się na brzuchu wyciągając przed siebie przednie łapy i mrucząc coś niezrozumiale pod nosem.

Sheena

Gdy tylko weszła, wyczuła obecność innego psa, więc teraz odwróciła tylko ucho w stronę, z którego zaczęły dobiegać odgłosy. Machnęła puszystym ogonem jakby zgarniała kurz zalegający na desce. Nie, to na pewno nie był odruch jak u zwykłego psa, u niej oznaczał coś zupełnie odwrotnego niż radość.
Przymrużyła oczy wyłapując sylwetki ludzi, było tu dość ciemno.

Steve

Uniósł rękę i spojrzał na zegarek. - Późno już... Nie chcę siedzieć tu do nocy - powiedział i spojrzał na zniszczony budynek. Dodał, zerkając na stojących w oddali ludzi. - Zresztą, nie jest tu już tak przyjemnie jak kiedyś, kręci się zbyt wiele osób. Do zobaczenia, Yadis - po tych słowach ruszył w kierunku swojej kamienicy.

Yadis

Powolnym krokiem ruszyłam w tym samym kierunku.
- Zapomniałeś o tym, że mieszkamy w tej samej kamienicy. - powiedziałam idąc obok niego.