Ruiny domu

Phanaber

- Szarżując na niego z odległości mniej więcej dziesięciu metrów, stojąc za jego plecami, żeby nie zauważył i nie odskoczyl.- Odparła poważnym tonem xd.

Yadis

- Wtedy mnie zabije. - odparłam krótko, specjalnie się nie uśmiechając. Ile razy już go tak zaskakiwałam ?

Phanaber

- No dobra, w takim razie to głupi pomysł.- Stwierdziła ze śmiechem.- Zawsze możesz go poprosić, żeby się położył.- Dodala xd.

Yadis

- A wiesz, że to niegłupie ? Już widzę minę Steve'a kiedy go o to proszę. - odpowiedziałam nie mogąc powstrzymać się od śmiechu.

Phanaber

- Może być tak zaszokowany, że posłucha.- Powiedziała, też się śmiejąc xd.

Yadis

- Bardzo bym chciała. - odpowiedziałam patrząc rozmarzonym wzrokiem przed siebie.

Phanaber

- Błagam, nie wtajemniczaj mnie w dalszy ciąg twych planów.- Uprzedziła ją błagalnym tonem xd.

Yadis

Posłałam jej porozumiewawcze spojrzenie i uśmiechnęłam się.
- Tego możesz się domyślić, prawda ?

Phanaber

- Mogę, tylko nie jestem pewna, czy mam ochotę.- Uśmeichnęła się.- Wiesz, niedawno jadłam.- Usprawiedliwiła się xd.

Yadis

- No wiesz ?! - zaśmiałam się udając oburzenie i lekko trąciłam ją w ramię. - O czym Ty myślisz ?

Phanaber

- Ja?- Zdziwiła się.- Jakby nie patrzeć, to o samych dobrych rzeczach.- Zaczęła się śmiać xd.

Yadis

- Nie mów tak, bo robisz mi jeszcze większy apetyt - odpowiedziałam natychmiast. I znów nie zdążyłam ugryźć się w język.

Phanaber

Wybuchnęła śmiechem.
- Matko, człowiek wychodzi na spacer, żeby odpocząc i wpada na nimfomankę.- Zwinęła się ze śmiechu xd.

Yadis

- Zaraz tam nimfomankę... o czym Ty myślisz kobieto ? - odpowiedziałam śmiejąc się jak dzika. - Widzisz jak człowiek potrafi świrować z tęsknoty ? O niczym innym nie myśli.

Phanaber

Oparła się o jeden z wyższych murków, zanosząc się histerycznym śmiechem xd. W tym momencie nie była w stanie niczego z siebie wykrztusić xd.