Opustoszała plaża

Connie

Westchnęła tylko, słysząc zbliżające się kroki. Podciągnęła nogi pod brodę, chowając pomiędzy nie głowę. Ponownie przygryzła wargę, tym razem, trochę mocniej.

Charles

Stanął nad nią.- Connie, ja ci wszystko wytłumaczę .. ja - ja- powiedział zdenerwowany. Przykucnął przy niej.

Connie

- nie chcę Cię znać. - mruknęła tylko, nie ruszając się z poprzedniej postawy. Przymknęła oczy, zgrzytając bezszelestnie zębami. Wzięła jeden głębszy wdech.

Charles

Po raz kolejny zaklnął cicho pod nosem.- Może najpierw posłuchaj..- zaproponował, nerwowo krążąc palcem po piasku.

Connie

- nie chcę Cię słuchać, rozumiesz? Nie chcę Cię znać... - powiedziała to nadzwyczaj spokojnie, chociaż w środku niej wszystko wrzało. - obiecywałeś. - dodała, krążąc równie delikatnie palcem po piasku.

Charles

Usiadł naprzeciw niej.- To nie miało tak byc.- mruknął.- To nic nie znaczyło, nie znaczy i nie będzie znaczyc.- powiedzał po chwili, nie spuszczając z wzroku dziewczyny.

Connie

- kłamiesz. - stwierdziła, spoglądając kątem oka na chłopaka. - nie możesz po prostu powiedzieć, że nie chcesz się ze mną spotykać, bo Ci przeszkadzam? - mruknęła, przewracając bezprecedensowo oczami.

Charles

- Przestań.- mruknął, zagryzając warge.- Wiesz, że tak nie jest.- powiedział już bardziej donośnym głosem. Wtopił wzrok w morze.

Connie

- Jest. Najlepiej wróć już do tej swojej dziewczyny, pewnie tęskni... - powiedziała z ironią, podnosząc głowę. Przejechała dłonią po włosach, jak to miała w nawyku.

Charles

- Przestań.- powtórzył, coraz głośniej. Prawie co by się na nią wydarł [xDD]. - Nie rozumiem, wiesz jaka jest prawda .. - dodał.

Connie

- nie krzycz na mnie. - mruknęła, kuląc się lekko. - Daj Mi już spokój, idź już do niej, znowu się całować... swoją drogą, ciekawe, czy ją też tak dobrze całujesz... to chyba jedyne, co Ci wychodzi. - myślała na głos.

Charles

Otarł dłonią oczy.- Connie, posłuchaj wreszcie. Spróbuj zrozumieć.- mruknął.- Jestem człowiekiem o beznadziejnym charakterze, ale powinnaś wiedzieć, że tak szybko się nie odczepię.- dodał. - Będę tu siedział.

Connie

- w takim razie ja pójdę. - stwierdziła, wstając. Otrzepała spodnie z piasku i ruszyła w stronę domu, pogwizdując cicho.

Charles

- Zmieniłem zdanie, idę z Tobą.- mruknął, wstając i dorównując jej kroku. Nerwowo przewracał w kieszeni monetę.

Connie

- nie idziesz, zostajesz. - mruknęła, kładąc dłoń na jego klatce piersiowej. Zatrzymała się na chwilę, czując pod nią coś jak... wisiorek? Stała tak jeszcze chwilę, wpatrując się w dłoń, a potem ją oświeciło. Zwróciła rękę w stronę swojej szyi i zdjęła naszyjnik z szyi, ten naszyjnik, który dostała kiedyś od chłopaka. Wyciągnęła z powrotem dłoń, tym razem z wisiorkiem - oddaję. - odpowiedziała, przestępując z nogi na nogę.