Straszny park

Garray

Rozpoznał dziewczynę, gdy ta usiadła w pobliżu.
-Idalia. - stwierdził głośno nie zmieniając swojej pozycji.

Ałek

Biegł na omacko, w pewnej chwili wpadł na kogoś. Był to mężczyzna, Ałek ucieszył się niesamowicie, że nie jest w tym okropnym parku sam, zaczął lizać go po twarzy.

Idalia

-Garray - stwierdziła, nie odwracając głowy. Po chwili dodała - I nawet pamiętasz moje imię.

Garray

Prychnął cicho, czując coś mokrego na twarzy. Złapał psa i postawił go na ziemi obok siebie. Podniósł wzrok na odwróconą tyłem Idalię.
-Mam dobrą pamięc, kiedy tego chcę. A nie miałem powodu, by chciec zapomniec Twoje imię.-stwierdził spokojnie.

Idalia

-Miło - odwróciła się przodem do chłopaka, powiedziona ciekawością. Spostrzegła, że zamieszanie spowodował pies, co nie było powodem do niepokoju. Oparła się rękami o niezajętą część pnia.

Garray

-Byc może.-stwierdził swobodnie, przyglądając się jej uważnie. Zapamiętał ją raczej dokładnie.
-Myślałem, że się wyprowadziłaś. Albo, że...-urwał, nie chcąc kończyc zaczętego zdania.-Albo, że coś Ci się stało.-powiedział zamiast tego.

Idalia

-Albo że się przekręciłam? To też mogłoby być prawdopodobne - wyszczerzyła się - Ale póki co nie planuję wycieczki pod ziemię. Jeszcze - odchyliła głowę do tyłu.

Garray

-Rozumiem.-stwierdził, jak zawsze spokojnie. Tak, chyba rzeczywiście rozumiał.
-Ty też zapamiętałaś moje imię.-zauważył ni stąd, ni zowąd.

Idalia

-Mam dobrą pamięć po prostu - wróciła do pionu i spojrzała badawczo na chłopaka, zastanawiając się, czy nie była to jakaś niespodziewana aluzja.

Garray

-No tak, tak właśnie myślałem.-stwierdził, jakby z ledwie dostrzegalnym rozbawieniem.
-I co? Z nogą było w porządku?-zmienił nagle temat.

Idalia

-Jak widać chodzę, ale raczej się jej nie przyglądałam. W sumie wcale nie chcę wiedzieć, w jakim jest stanie - mruknęła z lekkim niezadowoleniem.

Garray

-Aa, no tak. Rozumiem, że jednak nie w stu procentach w porządku?-spojrzał na nią z uwagą.

Idalia

-Bardzo możliwe. W sumie - skwitowała dość niepewnie, zakładając nogę na nogę.

Garray

Skinął tylko głową. Nie zamierzał ciągnąc tematu i pomagac dziewczynie na siłę, skoro ona wyraźnie tego nie chciała. Wyrwał źdźbło trawy, zaczął bezmyślnie turlac je w palcach.

Idalia

Przymknęła oczy. Potarła dłonią czoło i bezwiednie śledziła wzrokiem ruchy dłoni chłopaka.