Straszny park

Natalie

- Ja zazwyczaj się potykam albo robię coś źle, więc byłoby to na porządku dziennym, ale dziękuję. - odparła i jakby zawahała się. Nie miała się komu wyżalić, ale nie wiedziała, czy tak nieznanemu facetowi wypada. ;x

Christopher · Gość

- Czyli pech Cię prześladuje... - spojrzał na nią. Jemu można było wszystko powiedzieć. - Czy coś Cię martwi, Natalie? - spytał cicho i lekko. Gdzieś tam można było wyczuć troskę i czułość. On się troszczył o wszystko wokół, rzeczywiście.

Natalie

- Mam niezły problem. - stwierdziła szczerze, dochodząc do wniosku, że jak zaraz się komuś nie zwierzy, to nie wyrobi. - No więc mój chłopak przepadł i nie wiem, czy wróci, a przy okazji całowałam się z najlepszym przyjacielem. Ba, żeby z jednym. Z dwoma. No i jeden chce, żebym była jego dziewczyną. Nie chcę rozwalić żadnej przyjaźni i za chorobę nie wiem, co robić. - wyrzuciła to z siebie i głęboko odetchnęła. xd

Christopher · Gość

- No to problem, rzeczywiście. - jak na razie to nie pomagał. Myślał. - No... no to wybierz tego, którego kochasz, chyba jasne... I tego, z którym spotykasz się najczęściej. - uśmiechnął się. Czyżby mu się tylko zdawało, czy naprawdę jest jasno? No, tak. Przesiedzieli caaaałą noc. Chris ziewnął, przytykając dłoń do ust.
- Pardon. Nie spałem tej nocy. - uśmiechnął się i puścił do niej oko.

Natalie

Kiwnęła głową w zamyśleniu i zerknęła na chłopaka. - Dobrze, że to są problemy, które da się rozwiązać. - stwierdziła po chwili. - Inni mają gorzej i nie narzekają. - dodała, żeby pocieszyć samą siebie, o.

Christopher · Gość

- No, właśnie. Wyglądasz na bystrą, wybierzesz właściwe rozwiązanie. - uśmiechnął się. Zdjął z łba kaptur i przeczesał dłonią włosy. Stanowczo za długie.
Przyjrzał się towarzyszce. No, brzydka to ona nie była, musiał przyznać.

Natalie

- Dzięki za komplement. - odparła. Rozejrzała się. Usiadła na krawężniku. [chyba że siedziała xd] Przechyliła głowę do tyłu, by wystawić twarz do słońca.

Christopher · Gość

Pokiwał głową. On siedział na ławce. No, cóż. Tylko... do jakiego okna? No, dobra. Pomijając to.
- Od jak dawna tu jesteś? - spytał obojętnie, byleby coś powiedzieć.

Natalie

Choroba, miało być słońca -.-
- Prawie dwa lata. - odparła w zamyśleniu. - A ty, zapewne niedawno przybyłeś. - stwierdziła, popatrując na chłopaka kątem oka.