Ruiny domu

Tamara

- Taki nowy rodzaj dziecka.- odprała.- Jak mi sie uda, to ci dam znać.- dodała po chwili, zakładając kosmyk włosow za ucho.

Garray

- Jasne, nie wątpię.- odparł tłumiąc ziewnięcie. Jemu też chyba przydałby się sen.
- Jak myślisz, dałoby się tu zostać na noc?-rozejrzał się.

Tamara

Rozejrzała się.- Być może.- mruknęła.- Możesz się przespać tu, ja będe czuwać.- wyszczerzyla sie.- W końcu nie będę spać.

Garray

Parsknął.
-Wybacz, ale nie. Nie mam specjalnej ochoty obudzić się z poderżniętym gardłem w towarzystwie ciebie smacznie śpiącej. - stwierdził. Podrapał się po policzku.
-Ale do domu też ochoty nie mam wracać. Ostatnie noce spędziłem w stodole.-poinformował ją pogodnie.

Tamara

- No to będziemy tu siedzieć.- mrukneła.- Chociażby ja. Tez nie chce mi sie wracać do domu.- dodała, usmiechając się katem ust do chłopaka.

Garray

Uśmiechnął się.
-Jeżeli dobrze siedzi Ci się w tym miejscu.-zgodził się, opierając plecy o częściowo zburzoną ścianę.

Tamara

- Jak się ma dobre towarzystwo ..- odparła, uśmiechając się do niego szeroko. Zaczęła coś nucić pod nosem.

Garray

-Najlepsze. - odpowiedział poważnie. Jemu też - o dziwo - dobrze się gadało z dziewczyną. Uśmiechnął się lekko częściowo do siebie, częściowo do niej.

Tamara

Odwzajemniła usmiech. Po chwili ciszy, niezręcznej ciszy rozlegl się pewnien głos, jakby coś spadło. Dziewczyna obejrzała się w koło- Słyszałeś?- zapytała chłopaka. xddd

Garray

Odwrócił się leniwie w stronę, z której dobiegł dźwięk.
-Może wiatr zrzucił jakąś obluzowaną cegłę.-uspokoił ją.

Tamara

- Ta, no pewnie tak.- powiedziała, usmiechając się lekko. Dziewczyna zerkała raz to na chłopaka, a raz na miejsce gdzie rozlegl się dźwiek.

Garray

Uśmiechnął się leciutko widząc jej spojrzenia.
-Uspokój się, nic i nikogo tam nie ma. - zapewnił ją spokojnie.

Tamara

- Yhym.- mruknęła, usmiechając się do niego katem ust. Przymknęła oczy, opierając głowę o sciane.

Garray

Z trudem powstrzymał śmiech.
-Coś mi się widzi, że nie wypalą te Twoje bezsenne noce i dnie. - zauważył z uśmiechem.

Tamara

Otworzyła oczy.- Ja jestem dzielna.- wyszczerzyła sie.- Dam radę, na chwile.- dodała, z udawaną wyższością.