Staw w lesie

Varelliane

- Hm. Zastanawiam się na anglistką. - powiedziała uśmiechając się. - A ty ? - dodała.
Kątem oka spoglądała na chłopaka.

Charles

- Wiesz, że nawet sam nie wiem do końca.- odparł. - Kiedys to wiesz, takie marzenia chłopca - płkarz.- ale to wiek 11-12.- zasmiał się.

Varelliane

- hm. Coś o tym wiem. - zaśmiała się. - Wiesz, że gdy miałam 8 lat moim marzeniem było zostanie 'piłkarką'. Nie bawiłam się lalkami jak inne dziewczynki tylko grałam z chłopakami w 'nogę'. Dziwne nie? - powiedziała lekko chichocząc.

Charles

- Nie, no czemu.- zasmiał się.- Fajnie.- dodał, patrząc na nią z zainteresowaniem. Uśmeichnął się do niej szeroko.

Varelliane

Zaśmiała się. - Lubię z tobą rozmawiać. - stwierdziła uśmiechając się doń ;3. Zabrała z oczu grzywkę i poprawiła sobie bluzkę.

Charles

Zaśmiał się cicho.- I nawzajem.- odparł z szerokim usmiechem na twarzy. Wyprostował nogi.

Varelliane

Spojrzała w niebo. Siedzieli tu już od 1 godz. a rozmowa z chłopakiem w ogóle ją nie znudziła. Było to dziwne. Zaśmiała się sama do siebie.

Charles

- Jak na Ciebie mówią, zdrobniale?- zapytał, patrząc na nią. Usmiechnął się kątem ust.

Varelliane

- Zdrobniale ? Elliane. - powiedziała z entuzjazmem. Uśmiechnęła się. - Bardzo lubię to zdrobnienie. - stwierdziła.

Petr

Podniósł z ziemi ołówek i notes i włożył do wojskowego plecaka. Wstał, zarzucił plecak na lewe ramię i ruszył powoli ku ulicy, na której mieszka.

Charles

Varelliane

Uśmiechnęła się. - Miło mi. - wyszczerzyła się. Spojrzała na chłopaka, a potem na jego oczy. Uśmiechnęła się kącikami ust.

Charles

- A zatem, Elliane teraz mysli o czym moglibyśmy pogadać.- wyszczerzył się do niej, zatrzymując wzrok na dziewczynie.

Varelliane

- Mhm. - udawała, że nad czymś myśli. - A może jednak ty coś wymyślisz? - wyszczerzyła się.