Schronisko "Zwierzęcy Kąt"

Kovu

- Nie smuć się młody - uśmiechnął się - Na pewno znajdzie się osoba, która będzie chciała Cię wziąć, w końcu jesteś szczeniakiem.

Evita

- Hmm, kto ma wiedzieć jak nie ty, mądra głowo ? - zwróciła się do Kiarska.

Kiara

- Dużo osób - parsknęła jak konik - Wsiadaj - powiedziała po chwili - Zaraz gdzieś pójdziemy... Może na lodowisko ? Albo nad jezioro ? - zapytała i spojrzała na nią.

Evita

Usadowiła się wygodnie na grzbiecie suczki. - Biegnij nad jezioro ! - pisnęła, trzymała się mocno suczki.

Nygas

Zjadł to co miał w misce. Wszędzie wydawało mu się zimno i brudno... w końcu od urodzenia towarzyszyły mu maskotki i cieplutkie posłania. Ech - pomyślał - muszę się przyzwyczaić to takich warunków... - I zasnął.

Jackson

Przyszedł. Rozejrzał się po całym schronisku. Wszystkie zwierzęta były bardzo smutne, ale on na razie mógł wziąć tylko jedno z nich. Spojrzał na małego szczeniaczka śpiącego w klatce - Hej maleńki - powiedział kucając przed kratami.

Evita

Zerknęła na szczeniaka, podeszła do niego. - Bardzo ci zimno ? - zapytała spoglądając na niego, niosła chęć pomocy mu.

Svenja

Podeszła do Evity. Uśmiechnęła się i pogłaskała kotkę. Chcesz iść ze mną?? zapytała.

Nygas

Obudził się i popatrzył na ludzi i na kotkę. - Tylko troszkę zimno... ale przeżyję... - uśmiechnął się. - Jeszcze nie idź... - popatrzył zdenerwowany na dziewczynę. - Zostaw mi ją! - warknął na dziewczynę. Chciał lepiej poznać kotkę.

Svenja

Spojrzała na szczona.

Evita

-Co ? - syknęła na dziewczynę i odeszła. - Nie, nie chcę. - fuknęła. - Zostanę, nie bój się. - powiedziała i słysząc, że szczeniakowi jest zimno podeszła do niego, otuliła go swoim futerkiem.

Jackson

- Piesku widzę, że się trzęsiesz. Chodź zabiorę Cię do siebie, jeśli Ci się nie spodoba będziesz mógł tu wrócić - powiedział głaszcząc szczeniaka.

Evita

Dotkneła swoim nosem noska Nygasa. - Jeśli tam ma być ci lepiej, u tego gościa, to idź. - powiedziała i liznęła małego w pyszczek. - Cieplej ? - zapytała owijając swoją sierść jeszcze bardziej w jego trzęsące sie ciałko. - Ze mną nic ci nie grozii. - wymamrotała mu niezrozumiale do ucha.

Vegana

Nagle do schroniska weszło dwoje ludzi z Lidią na smyczy. Od razu można było rozpoznać, że nie są zbyt bogaci. Jeden z nich przywiązał huskyego do kraty i zostawił wodę wraz z miską jednej z tańszych karm.
- Oby ci się lepiej poszczędziło niż mi - powiedział i odszedł.
Lidia wiedziała, że to już koniec bycia z tamtymi ludźmi, usiadła patrząc wciąż w stronę, w którą odeszli.