Mała plaża.

Phanaber

A więc co jej szkodzi poudawać xd? Pociągnęła nosem i schyliła główkę z taką smutną minką.
- To nie było specjalnie.- Odparła łamiącym się głosem, jakby powstrzymując się od płaczu xd.

Luke

- Nie zmuszaj się, będzie dobrze, prawda, a ja jestem fajny, i w tej chwili Mietka nie słucham. - odparł, uśmiechając się pod nosem. Objął Phanaber ramieniem. - Nie smuć się już. -powiedział, usiłując się nie roześmiać. xd

Phanaber

Oparła głowę na jego piersi, wiesz, o ci mi kaman xd, i szturchnęła go lekko paznokciem w pierś.
- A nie gniewasz się?- Spytała cicho xd.

Luke

- Nie, nie gniewam się. Ale nie szturchaj mnie tak, to boli. - stiwerdził, o czym zachichotał, nie mogąc się powstrzymać. - Jeszcze raz i ci też tak zrobię, ja też potrafię być groźny i nieprzyjemny. - dodał ostrzegawczo, żeby ją nastraszyć xd.

Phanaber

- Łoooo.- odparła, udając ogromne zdziwienie.- Ty? Nie możliwe.- Pokręciła głową, przygryzając wargę, żeby nie zacząć się teraz śmiać. Co on takiego w sobie miał, że lubiła się z nim droczyć xd?

Luke

- Jeszcze pożałujesz swych słów, panno. - mruknął, patrząc na nią spod byka, mając też nadzieję, że nie zacznie się śmiać, a na to się zapowiadało. Zacisnął wargi, może jednak obejdzie się bez tego? ;3

Phanaber

- Wybacz mi jaśnie panie tą zniewagę.- Skłoniła się lekko głową, chociaż jej główna, bardzo ambitna myśl brzmiała 'zaraz się zaryczę ze śmiechu, o niebiosa!' xd.

Luke

- Wybaczam ci. - odparł i po chwili parsknął śmiechem, nie mogąc wytrzymać, przecież to było komiczne. Obydwoje zachowywali się śmiesznie, ale przynajmniej miał dobry humor, to było coś.

Phanaber

Teraz to już chłopak miał przerąbane, bo dziewczyna aż się zgięła ze śmiechu, a z oczu pociekły jej łzy. Znowu głupawka xd.

Luke

Todd próbował ją jakoś ładnie wyprostować, może przestałaby się śmiać. No ale niezbyt się udało, cóż, zdarza się. Zresztą i on nie mógł przestać się śmiać.

Phanaber

No i tak się śmiali, aż w końcu dziewczynie wreszcie udało się zapanować nad wybuchami śmiechu, ale była tak wykończona, że musiała się oprzeć o chłopaka. Cóż, przecież nadal ją przytulał, rajt xd.

Luke

- Łał, udało ci się uspokoić. - stwierdził, ale aż go brzuch bolał od śmiechu, więc nawet nie próbował się uśmiechnąć, no bo niby w jaki sposób? Zacisnął wargi, może się nie roześmieje, sprawdzian umiejętności xd.

Phanaber

- Tak.- Wydyszała i uśmiechnęła się, ale nie była to żadna zapowiedź kolejnego ataku śmiechu.- Jestem wielka, ju noł.- Dodała xd.

Luke

- Tak, jesteś wielka, niesamowicie wielka. - potaknął, uśmiechając się trochę bezczelnie. - Wygrałaś jakąś nagrodę za uratowanie świata? - zapytał jeszcze, żeby się podroczyć, jak wyjdzie. xd

Phanaber

- Parę lat temu bardziej pochłaniało mnie bieganie po ulicy z pistoletem, niż ratowanie świata.- Odparła beztrosko. Jak zawsze, gdy miała dobry humor, nie przejmowała się swoją przeszłością. Przynajmniej starała się. A ów beztroski ton bardzo często zamydlał oczy rozmówcy. Przecież, skoro mówi to tak pogodnie, to musi żartować, prawda?