Placyk ;]

Kim

- Nie, no nie tak wiele.- odpowiedziała.- Hm, Neet jak chcesz zawsze możemy spróbować.- dodała, po chwili zaczynając się lekko bujać.

Ałek

/usuwam konto neeta.jak by cos to nie przez ciebie xD/

Kim

| Ach .. no to spoko ; ) |

Aurore

Siedziała na huśtawce, nieopodal stała jej walizka. Huśtała się lekko. Odpoczywała po dłuższym spacerze w kierunku swojego, wynajętego już, mieszkania, którego jednak nie mogła znaleźć za żadne skarby.

Steve

Szedł powoli zasypaną białym puchem alejką, z niezadowoleniem burcząc coś pod nosem o wszechobecnym śniegu. Zastanawiał się, co go w ogóle podkusiło do wystawienia nochala za drzwi mieszkania. Rozejrzał się po opustoszałym placu zabaw. - Ywah?!? - wydał z siebie niezrozumiały odgłos, gdy zauważył siedzącą na huśtawce rudą dziewczynę. Tej dziewczyny nie mógł pomylić z nikim innym, choć widział ją dwa, może trzy razy.

Aurore

Z daleka zobaczyła jakiegoś-gościa, jednak dla niej był to jeszcze tylko zarys sylwetki. Krótkowzroczność dawała jej się czasem we znaki, a do okularów i soczewek jakoś nie miała okazji się przekonać.

Steve

Zatrzymał się gwałtownie, wlepiając w dziewczynę spojrzenie. - "Podejść do niej, odezwać się? A może po prostu udać, że jej nie zauważył i ruszyć w swoją stronę? " - pomyślał. Nie trzeba mu było wiele czasu, by wybrać drugą opcję.

Aurore

Ciągle śledzi wzrokiem, jakby skądś znajome, ruchy Steve'a. Jęła się zastanawiać, czy to w ogóle możliwe, żeby to był akurat on. W sumie, gdyby to rzeczywiście był Steve, pewno by podszedł. Nie ma więc sensu zaczepiać jakiegoś, stosunkowo podobnego, nieznajomego.

Steve

Szedł powolnym krokiem ku wyjściu z placu zabaw, a gdy był bliżej dziewczyny, zerknął na nią kątem oka. Był prawie pewien, iż to Aurore, jednak udał, że jej nie zna. W końcu nie widział jej od tak dawna, że mógł się pomylić. Jeśli to naprawdę ona, zapewne sama go rozpozna. W końcu nikt na świecie nie nosił takiej fryzury jak Steve x)

Aurore

Zeskoczyła z huśtawki i pociągnęła bagaż w tym samym kierunku, w którym zmierzał Steve. Nawet jeśli to nie on, być może będzie przyzwoicie znał okolicę.

Steve

Przyspieszył nieco kroku. Nie dość, że był zmarznięty na kość, to jeszcze zostawił Tornaca samego w domu, a to mogło skończyć się jakąś małą katastrofą.

Aurore

Dorównała mu kroku. W końcu zdecydowała się odezwać:
-Nie wiesz może w którym kierunku [tutaj nazwa jakiejś ulicy, ale nie chce mi się wymyślać], Steve?
No tak, teraz dokładnie widziała rysy twarzy chłopaka.

Steve

Zatrzymał się gwałtownie. Do ostatniej chwili miał nadzieję, że się pomylił i ruda z huśtawki to nie Aurore. - O ile dobrze pamiętam, to w przeciwnym do mojego - odpowiedział.

Aurore

-Ej, bracie, bardziej oschle się nie dało? - rzuciła spoglądając nań spode łba. No proszę, kto by pomyślał, że akurat tutaj się spotkają?

Steve

Zaśmiał się cicho, widząc to groźne spojrzenie Aurore. - Ja mówię bardzo poważnie - odrzekł. - To jest po drugiej stronie Palm Beach. Nie wiem, czego tam szukasz o tej porze, ale czeka cię naprawdę długa droga.