Ruiny domu

Steve

Nadal lekko obejmował ją jedną ręką.
- Już wcześniej Ci to obiecałem - powiedział.

Tiili

- To... Może już pójdziemy?
Zapytała

(Ej, w klinice niema nikogo kto leczy takie choroby... xD)

Steve

Roześmiał się.
- O tej porze?

/To jest RPG, można powiedzieć że gra wyobraźni Razz

Czy nie można wymyslić wizyty?/

Tiili

- Ehhh. Sama nie wiem. Ja już nie myśle normalnie. Casem wydaje mi sie ze jest 22/h choc jest dopiero 13/h. DZiwadło ze mnie.

[oki xD}

Steve

- Bywa... - odparł i zaśmiał się pod nosem. Tak, Tiili miała rację, bardzo dziwna osoba z niej... Podczas ich krótkiej znajomości zdążył się o tym przekonać już kilka razy.

Tiili

- Ej... To głupie pytanie. Ale moge się do Ciebie przytulić?

Steve

- Dlaczego głupie? - spytał i dodał po chwili. - Oczywiście, ze możesz.

Tiili

- Dzięki... - Powiedziała i przytuliła się do Steve'a. Bylo miło. Po chwili wachania pocałowała go w usta.

(ej, jak nie będe dłużej odpisywaćm, to mnie nie bedzie, do jutra :*)

Steve

Spojrzał na nią jakby spodziewał się czegoś dziwnego z jej strony. Cały dzisiejszy dzień zdawał mu się być strasznie dziwny... Sam nie do końca rozumiał dlaczego nie oparł się jej pocałunkowi.
Zaczął rozmyślać nad wszystkim co wydarzyło się w jego życiu przez ostatnie pół roku... Z każdą chwilą spędzoną z Tiili te wszystkie okropne wspomnienia zaczynały mieć coraz mniejsze znaczenie.

Tiili

- Powoli oderwała swoje usta od jego ust, i powiedziała. - Hej, mówiłes ze nałes kogos z moimi problemami... Opowiesz mi o tej osobie??
____________________________

Ej, net mi nie działa, a ja pisze na lekcji iformatyki, wiec bede za pare dni Sad

Steve

Westchnął i zamyślił się. Po chwili powiedział jednak:
- Taaak... Chris... Mogę coś Ci o nim powiedzieć. Mam opowiedzieć całą długą historię? - uśmiechnął się krzywo. - Jednak uprzedzam, że to nie jest historia z wesołym zakończeniem.

Tiili

- He, życie nigddy nie konczy sie happy end'em ... Opowiedz, prosze...

Steve

Milczał przez chwilę. Tyle lat znał Chrisa, nie wiedział od czego zacząć... powiedział w końcu:
- Poznaliśmy się z Chrisem w szkole, byliśmy jeszcze małymi dzieciakami - uśmiechnął się na wspomnienie szkoły podstawowej. - Od początku łączyło nas zamiłowanie do rockowej muzyki. O schizofrenii dowiedział się w wieku 16 lat... Jego rodzina stwierdziła, że "najlepiej" będzie jak trafi do szpitala psychiatrycznego. No i trafił, jednak po roku został wypisany. Pamiętam jak źle mu było w szpitalu... Jednak teraz sądzę, że byłoby lepiej gdyby został tam trochę dłużej. - westchnął. Przez chwilę nic nie mówił, jednak w końcu dokończył historię:
- Bardzo krótko po opuszczeniu szpitala poznał dziewczynę. Zakochał się w niej, podobno ona w nim też. Długo ukrywał przed nią swoją chorobę. Do czasu... Kiedyś przy niej miał jakieś przywidzenia czy coś... Nie wiem dokładnie co to było, nigdy mi nie powiedział. Po tym co się wydarzyło nie mógł dłużej ukrywać choroby i powiedział jej w końcu, że ma schizofrenię. To było dokładnie pół roku temu. Dziewczyna go rzuciła, Chris się załamał, a po dwóch tygodniach się powiesił.
Wspomnienie przyjaciela kompletnie popsuło mu humor.

Mandy

Chodziła sobie po mieście i zauważyła stary dom. Podeszła i usiadła na starych schodach.

Pointa · Gość

Szukała w domu czegoś do jedzenia.Ujrzała Mandy,podeszła do niej i błagalnym spojrzeniem wymuszała jedzenie.