Ruiny domu

Yadis · Wysłany: Nie 0:40, 15 Mar 2009 Temat postu:

Uśmiechnęłam się przez zaciśnięte zęby i spojrzałam na puchnącą nogę. Byłam wściekła bo oznacza to przerwę w treningach. Jakichkolwiek - konnych też. Znów zaklęłam.
- Dziękuję Ci. Masz rację. Wracajmy już.

Steve · Wysłany: Nie 0:47, 15 Mar 2009 Temat postu:

Objął Yadis tak, żeby pomóc jej w dojściu do domu i powoli ruszył w kierunku kamienicy. Nadal powstrzymywał wybuch śmiechu - ta wywrotka wyglądała tak zabawnie, że była w stanie rozśmieszyć nawet Steve'a.

Yadis · Wysłany: Nie 0:51, 15 Mar 2009 Temat postu:

Kulejąc obok niego spojrzałam na Steve'a przelotnie i powiedziałam :
- Jeśli tak bardzo chcesz, to możesz się śmiać. Nie powstrzymuj się dłużej.
Powoli pokuśtykaliśmy w stronę kamiennicy.

Amy · Gość

Przyszła i usiadła na czymś, co kiedyś było schodami. Popatrzyła na obecnych.

Garray · Wysłany: Pon 19:13, 30 Mar 2009 Temat postu:

Przyszedł i usiadł na "swoim" murku. Nie, wcale nie szukał kolejnej osoby, której trzeba nieść pomoc - chyba po prostu polubił to miejsce. Potoczył wkoło pozornie nieuważnym wzrokiem.

Mersedes

Dziewczyna o blond włosach przyszła do tego miejsca. Dawno tu nie była. Uśmiechnęła się pod nosem widząc znajome miejsce. Podeszła do ruin i usiadła na jakimś murku patrząc się dookoła siebie. Spojrzała na chłopaka siedzącego na murku kawałek od niej, a potem na dziewczyne siedzącą na schodach.

Garray

Bez specjalnego zainteresowania spojrzał na blondynkę. Młodo wygląda, ciekawe ile ma lat? Siedemnaście? - zastanawiał się znudzony. A zresztą, co go to obchodzi? Ostatni zbyt często próbował czytać z ludzi. Odwrócił wzrok od dziewczyny i stłumił ziewnięcie.

Kurt · Gość

Przyszedł, potykając się o jakieś cegły. Pijany padł na jakąś starą kanapę i zasnął.

Tamara

Powodem przyjścia Tamary była totalna nuda. Weszła do owego domu i zaczęła sie rozglądać. xdd

Kurt · Gość

Nagle się obudził i ziewnął, wstał z kanapy. Wychodząc, zaczął się diabolicznie śmiać Twisted Evil

.

Tamara

Dziewczyna usłyszawszy odgłosy przestraszyła się z lekka.- Jest tu ktoś?- zapytała, jakby to było nieoczywiste.

Garray

-Ktoś, to może i jest.-odezwał się spokojnie, charakterystycznie przeciągając słowa. Kątem oka obserwował dziewczynę.

Tamara

Spojrzała na chłopaka, usmiechnęła się kątem ust, że widzi kogoś na pozur normalnego.- Ta, może.- mruknęła.

Garray

-No, może. A może i nie. Może mnie też tu nie ma, a to, co widzisz to zwykłe złudzenie.- stwierdził spokojnie, a jego wargi wygięły się w lekkim uśmiechu.

Tamara

Uśmiechnęła się lekko.- Może..- przeciągnęła. Podeszła do chłopaka i go delikatnie dotknęła.- Nie no Ty żyjesz, chyba.- wyszczerzyła się.