Staw w lesie

Steve

- Oczywiście, ale nie dowiesz się czy ktoś jest fotogeniczny, dopóki nie zrobisz mu zdjęcia - powiedział i spojrzał na gwieździste niebo. - Chyba, że masz obiektyw w oczach.

Yadis

Zaśmiałam się.
- Bardzo bym chciała - powiedziałam uśmiechając się. - Chociaż...wolałabym żeby to był rentgen. Bardziej praktyczne zastosowanie.

Steve

- Pewnie. Promieniowanie X. Wystarczyłoby żebyś pogapiła się na kogoś kilka godzin i zgon na miejscu - powiedział i zaśmiał się. - Idealny sposób na pozbycie się nielubianych osób.

Yadis

- Ups...nie pomyślałam o tym. - zaśmiałam się głośno. - Mam obawy, że byłbyś pierwszą ofiarą. Zupełnie niewinną. - dodałam ze śmiechem.

Steve

Roześmiał się. - W takim razie nawet nie próbuj myśleć sobie takiego życzenia gdy zobaczysz spadającą gwiazdę - powiedział, śledząc wzrokiem poruszający się na niebie obiekt. Zastanawiał się czy to gwiazda czy satelita.

Yadis

Spojrzałam w niebo i uśmiechnęłam się.
- Moje życzenia są zupełnie inne... - powiedziałam wpatrując się w jasną smugę, która prawie natychmiast znikła. - Myślisz, że będzie ich więcej ? - spytałam spoglądając na Steve'a.

Steve

- Dzisiaj? Nie sądzę - odpowiedział i spojrzał na Yadis. - Najwięcej meteorów można zobaczyć zawsze około 10 sierpnia. To latem mój ulubiony dzień, a właściwie ulubiona noc.

Yadis

- Noc Meteorów...widziałam ją wiele razy. - odpowiedziałam uśmiechając się. - To coś wspaniałego. - odpowiedziałam znów spoglądając w niebo. Przeczesałam włosy palcami i zaczęłam bawić się kosmykiem.

Steve

- Żeby w noc św. Wawrzyńca wszystko dobrze zobaczyć w Palm Beach, będę musiał przyjść tutaj - powiedział. - Ech, tutaj nocą wszystko jest oświetlone.

Yadis

- Zgadza się... nie wiedziałam, że nazywane jest to nocą św. Wawrzyńca ? - powiedziałam spoglądając na niego.

Steve

- 10 sierpnia jest dzień świętego Wawrzyńca. A że akurat tej nocy jest deszcz meteorów, ludzie ją z nim skojarzyli. Na spadające gwiazdy mówi się za to "łzy św. Wawrzyńca" - powiedział.

Yadis

Uśmiechnęłam się pod nosem.
- O ilu rzeczach człowiek nie ma pojęcia...i przez całe życie się uczy. - zamyśliłam się na chwilę. - Jakiż trzeba by mieć aparat by móc uwiecznić takie widowisko... - powiedziałam przypatrując się tafli jeziora.

Steve

- "A ona znowu o tym jeziorze" - pomyślał i roześmiał się. Po chwili powiedział. - Musi być już bardzo późno.

Yadis

- Zapewne masz rację...z czego się śmiałeś ? - spytałam po chwili.

Steve

- Śmiałem się, bo nie pojmuję Twojego zachwytu odbijającymi się w wodzie gwiazdami. Widocznie jestem na to za głupi - powiedział. Spojrzał wgłąb lasu i dodał. - I chyba wrócę zaraz do domu.