Pijalnia gorącej czekolady.

Elizabeth Bennet

- Nie, jestem pewna że byłbyś świetnym towarzyszem rozmów, ale narazie...zostawię Cię samego. Nie myśl o swoich problemach, zajmij się czymś. Ale może faktycznie...obecność innej osoby nie sprzyja układaniu swojego życia na nowo. - stwierdziła poprawiając włosy.

Heath

- Myślę, że samotność jest najgorszą rzeczą, jaka mi pozostała. Już nic nie cofnę, a dzięki komuś, z kim mogę porozmawiać, mogę na chwilę zapomnieć. - niemalże wyszeptał, wbijając wzrok w blat stolika. Można było pomyśleć, że ciekawią go wzory na nim, ale chodziło bardziej o ukrycie zakłopotania - no bo od kiedy odzywa się o swoich problemach prawie nieznajomym? Musiał jednak jakoś wytłumaczyć swoje zachowanie, przecież widziała, że nie wszystko jest dobrze.

Darcy · Wysłany: Sob 17:25, 27 Mar 2010 Temat postu:

Uniosła jedną brew.
- Masz kogoś specjalnego na myśli? - zapytała rozglądając się dyskretnie po pijalni. No, no ludzie się schodzą.
Zajrzała do torby. Zrobiła usta w podkówkę. Miała nadzieję, że ktoś miły do niej napisał, a to jedynie jakaś promocja. Westchnęła. Zaraz przeniosła jednak wzrok na chłopaka.
~ Magicznym sposobem zniknęła.

Davis

Popchnął drzwi, wpuszczając do środka dziewczynę i liczne płatki śniegu wirujące w podmuchach wiatru. Szybko za sobą zamknął.
- Trafione. - stwierdził z ulgą i zerknął na Adeline. No, to pewnie wymarzła. Jemu też zresztą nie było specjalnie ciepło. Skierował się do pustego stolika.
- Tutaj? - upewnił się.

Adeline

Dziewczyna weszła do lokalu i z zadowoleniem odetchnęła ciepłym powietrzem. Wreszcie mogła wziąć głęboki wdech bez nieprzyjemnego ukłucia mroźnego powietrza. Ruszyła za Davisem do wolnego stolika.
- Tak, niech będzie - odpowiedziała i usiadła.

Davis

On również usiadł. Ściągnął z szyi szalik i przewiesił go o oparcie krzesła, po chwili namysłu zdjął też kurtkę. Nie zamierzał się gotowac, było tu wystarczająco ciepło. Wziął kartę i popchnął ją po blacie do dziewczyny.
- Wybieraj. - rzucił uśmiechając się lekko.

Adeline

- Hmmm... - mruknęła, przeglądając całą listę przeróżnych czekolad. Ileż tego było! Nie sposób się było zdecydować... Adeline postanowiła nie kombinować i po chwili namysłu powiedziała. - Najzwyklejsza czekolada bez wszelkich dodatków i udziwnień będzie chyba najlepsza.

Davis

- Brawo! - stwierdził z entuzjazmem.
- Gdyby wszyscy byli tak zdecydowani jak Ty, świat byłby o wiele prostszy. - stwierdził ze śmiechem. Przywołał gestem ręki młodą kelnerkę.
- Dwie czekolady prosimy, zwyczajne. - powiedział gdy dziewczyna podeszła do ich stolika.

Adeline

Zmrużyła lekko oczy i pokręciła głową z lekkim, niemal niedostrzegalnym uśmiechem przyczajonym na twarzy.
- To zabrzmiało złośliwie - powiedziała. Zdecydowanie to ostatnia cecha, którą można było przypisać Adeline. Dziś decyzje podejmowała - jak jej się zdawało - szybko tylko dlatego, że chęć rozgrzania się działała na nią ponaglająca.

Davis

Spojrzał na nią z zaskoczeniem.
- Złośliwie? - powtórzył zdziwiony. Nie, nie należał do osób złośliwych. Często żartował, często się z ludźmi drażnił ale złośliwy nie był.
- Zapewniam, że nie miałem na celu zranić Twojego serca, pani. - powiedział kładąc dłoń na klatce piersiowej, gdzieś w okolicy, gdzie powinien znajdować się wspomniany narząd.